Over loslaatvermoeidheid

Soms komen klanten in de praktijk aan en ze zeggen: "Ik dacht dat ik meer energie ging hebben door wat we aan het doen zijn, maar ik voel me zo moe. Ik lijk wel terug naar af!"

Maar ben je terug naar af?

Het is een ervaring en een gevoel dat ik ook had toen ik mijn weg van herstel begon te gaan.

Precies met de weg van herstel die je als klant hier gaat , wil ik het dan ook verbinden: een ogenschijnlijke 'terugval' kan deel van je weg van herstel zijn. Want wat vaak gebeurt is dat je lichaam/je brein/je geest EINDELIJK aan de rust toekomt waar je al zo lang naar verlangt. Vaak weet ons lichaam ook beter dan wij wat moet gebeuren.

En dan wordt je soms eindelijk écht moe en vooral écht ontspannen. Voor mij was het zelfs een onwaarschijnlijke overwinning dat ik overdag er in slaagde om overdag op de zetel in slaap te vallen en hazenslaapjes te doen! Om te herstellen moet je immers ontspannen zijn. Het is één van de grote 'killers' en een bron van klachten als we chronisch onder stress en 'hoogspanning' staan. Ons zenuwstelsel bevindt zich dan in een voortdurende sympathische staat. Dat wil zeggen in een gespannen toestand, een verhoogde alertheid en paraatheid.

Allerlei bio-chemische processen komen dan in actie en stress-stofjes worden de hoogte ingejaagd. (Chronisch verhoogd cortisol en adrenaline zijn voorbeelden.)
Deze 'vecht of vlucht'-reactie is goed voor even, maar is NOOIT bedoeld om een chronisch de dagdagelijkse para-sympathische staat te vervangen. De para-sympathische staat is een staat van rust en verbinding, en geloof het of niet, het is een natuurlijke staat van ons lichaam en geest waar we het overgrote deel van de tijd in zouden moeten verkeren.

Chronische stress daarentegen houdt herstel, diepe slaap en zelfs een goede spijsvertering tegen.
Ook de impact van een chronische stress-staat op slaap kan groot zijn, en laat slaap nu net het beste natuurlijke herstel-mechanisme zijn dat we hebben!

Wat ons eerst hielp, wordt dan schadelijk voor onze gezondheid. Uiteindelijk kan dit leiden tot uitputting, chronische vermoeidheid en wat dan 'burn out' wordt genoemd.
Wel, als je lichaam uit de staat wordt gehaald, kan het lijken dat je klachten verergeren. Niet omdat de stress opgedreven wordt, maar net omdat je eindelijk ontspant. Eindelijk kom je toe aan de rust en het herstel waar je nood aan hebt.

En jawel, je lichaam eist deze rust soms ook gewoon op, nu het de kans ziet.

Waarom krijgen zebra's geen maagzweer ondanks soms levensbedreigende situaties op de savanne?

Gedragswetenschapper dr Robert Sapolsky doet al jaren onderzoek naar onder meer hoe stress, maatschappelijke hiërarchie en hormonen samenwerken. In deze korte video legt hij mooi uit hoe wij als moderne mens onder constante dodelijke stress staan en waarom dit gebeurt, terwijl dit bij dieren niet altijd het geval is. Integendeel. 

Herstelprotocol en herstelvermoeidheid.

Noem de vermoeidheid die je soms overvalt tijdens de periode dat je hier in begeleiding bent, misschien dan 'herstelvermoeidheid' of 'loslaat-vermoeidheid'.

Zelfs op celniveau wordt er totaal anders met energie omgegaan als er moet worden geïnvesteerd in herstel of ziektebestrijding versus een normale gezonde modus. (In wetenschappelijke termen spreken we hier over de “cell danger response”.)

Want eindelijk kan een last van je schouders afglijden waardoor er letterlijk en figuurlijk meer lichtheid komt. Het is bijna als de vermoeidheid die je voelt na een zware inspanning of een uitputtingsslag waarbij je ver over je grens gegaan bent.

Zo kan deze loslaatvermoeidheid soms plaatsvinden bij klanten die na jaren, soms een leven lang, eindelijk infecties kunnen uitklaren, wat al die tijd maakte dat het stress- en immuunsysteem op scherp stond. Ook het aanpakken van toxines en zware metalen kan deze 'herstelvermoeidheid' geven. Met de nodige middelen vangen we dit op maar helemaal vrij van symptomen kan je bijna nooit zijn.

Gun jezelf je herstel!

Ik benadruk het zo vaak als nodig, en het is een essentieel en noodzakelijk onderdeel van... je herstel. Ik herhaal het ook nog steeds tegen mezelf. Ook ik word nog overvallen door loslaatvermoeidheid als ik weer een laagje aanboor.

Sterker nog: het welslagen van je herstel hangt voor een groot stuk af van dit 'opeisen' van de ruimte en tijd voor je herstel.

De waarheid is dus dat je niet op volle toeren kan blijven draaien, en datgene kan blijven doen wat je gezondheid ondermijnt of het afremt. Je kan ook niet hopen dat je van je klachten herstelt door er enkel een berg supplementen en een dieet tegenaan te gooien.
(Ok, ik beken, voor zij die nog niet zo 'ver heen' zijn dat ze nog goed functioneren en er op tijd bij zijn kan het misschien wel. Maar de meeste klanten hier zitten al in een verder stadium waar dit niet meer of nog nauwelijks werkt.)

Soms spreek ik over gif en tegengif tegelijk innemen.

Dit gebeurt soms ook in letterlijke zin wanneer je leeft of werkt in een chemisch toxische omgeving of je hebt bijvoorbeeld een schimmelbelasting, en de vochtige muren van je slaapkamer, badkamer of kelder blijven je her-infecteren. Bij anderen zijn foute vriendschappen een probleem, of een relatie, al dan niet in combinatie met een ongezond voedingspatroon, infecties en toxische belasting. Vaak versterkt het één het ander trouwens.

Noem werken aan je gezondheid in die zin misschien gewoon 'zelfzorg' en zelfs werken aan zelfrespect. Dat kan zich uiten in vele keuzes, soms groot, soms klein.
Het eindigt dus zeker niet als je de praktijk buiten stapt, en dwingt ons (ook mij!) soms ongemakkelijke waarheden aan te kijken en dat wat ons ooit diende, los te laten.