Hier kan je niet zonder!

Onlangs hoorde ik in een podcast iemand reclame maken: "dit is het ene product waar je echt niet zonder kan!" Binnen de supplementen-industrie en onder practitioners hoor ik de leuze soms ook vallen. Maar eerlijk?

Mijn (eerlijke) mening?

Het zou zoveel negeren en naast zich neerleggen hoe ik naar hulpvragers kijk die hier in mijn gezondheidspraktijk binnenwandelen en hoe ik met jullie wil omgaan:

als unieke mensen, met een unieke geschiedenis, een unieke thuis-situatie, een unieke 'inprint' want je hebt allemaal een uniek verleden en geschiedenis, unieke voorkeuren en manieren van beleven en in de wereld staan, een unieke manier hoe het lichaam werkt, een unieke en specifieke vraag die vaak op maat moet worden aangepakt.

En dan zijn er nog de infecties en unieke belastingen die het leven op zijn kop zetten van jou als uniek mens . Wat maakt dat jouw gezondheid er op een bepaald moment onderdoor ging terwijl anderen het konden blijven dragen?

Het zou net iets te makkelijk en te pasklaar zijn dat één enkel supplement voor iedereen altijd het net dat ene onmisbare stofje zou bevatten (of opwekken in het lichaam voor mijn part) waar je nu écht niet zonder kan.

En zelfs moest het een antioxidant, enzym, bacterie of magnesiumvorm zijn die inderdaad heel belangrijk is, dan nog is er de vraag:

Is dit wat jij, nu, op dit moment, met hoe jou lichaam werkt en er aan toe is, nodig hebt?
En is het niet (alweer) een pleister, een doek tegen het bloeden? (Dé hamvraag!)

Het zou ook nog eens onmogelijk zijn om met dat ene unieke supplement veel, zo niet alles te kunnen 'dragen' wat je lichaam nodig heeft. En opnieuw: heb jij dit nu nodig op dit moment? Of zijn er factoren die de goede werking tegenhouden? Misschien moet wel eerst iets anders aangepakt worden om de weg te openen tot - bijvoorbeeld - goede opname van magnesium, een goede vitamine D-spiegel of een verbeterde schildklierwerking.

Wie in de praktijk komt weet immers dat er verschillende pijlers zijn die moeten geadresseerd worden, en ze moeten alle drie geadresseerd worden:

- energie herstellen,
- organen ondersteunen en symptomen verminderen,
- én belastingen als toxines en infecties uitklaren. En dat moet ook nog eens in de juiste volgorde gebeuren!

Veel producten en protocollen blijven vaak steken bij organen ondersteunen en symptomen verminderen. En dan hebben we nog niet gesproken over de befaamde ‘drainage-trechter’ van je lichaam. Ik heb er zelfs een heel (gratis) e-book aan gewijd omdat het zo’n belangrijk (en vergeten) topic is!


Moet ik deze supplementen nu blijven nemen voor de rest van mijn dagen?

Het is een vaak gestelde vraag in de praktijk, vaak met een bang hartje en een bezorgde blik. Begrijpelijk. Het antwoord is neen. Dat hoeft nooit.

Er is immers een verschil tussen wat we doen in de praktijk als 'herstelprotocol' en hoe je leven er daarna zou moeten gaan uitzien. Mocht je iets voor altijd moeten blijven nemen, dan zijn we alweer bezig met wat ik 'pleisterpolitiek' noem. (Of je moet een zeldzame aandoening hebben of er is iets neurologisch uit de haak.)

Maar opnieuw eerlijk?

In deze waanzinnige wereld waarin we langs alle kanten worden gebombardeerd en blootgesteld aan toxines en stressors, en door de toegebrachte schade (ja, want ik krijg vaak mensen over de vloer die overal 'afgeschreven' zijn) , is het voor veel mensen nodig , om ergens wel cyclisch iets van ondersteuning te blijven nemen.

En alweer eerlijk?

Vaak doet dit deugd en voor veel mensen wordt het toch onderdeel van een levensstijl. Ik ben er zelf een voorbeeld van. In mijn geval is mijn brein mijn achillespees, want die heeft vroeger onder serieuze druk gestaan. Ik merk dat het ondersteunen van mijn brein en energie-aanmaak, steeds helpt om in de wereld te staan en te doen wat ik graag doe, naast de aandacht voor lifestyle, juiste vriendschappen en connecties, en voeding.

Ondersteuning van lichaam en geest in het dagelijks leven is belangrijk. De wereld waarin we leven staat zo radicaal haaks op hoe onze genen en cellen gemaakt zijn om te functioneren, dat het geen zonde is ondersteuning te gebruiken.
Eén van mijn 'kleine geheimpjes' is nu macha-thee in de ochtend. Het is rijk aan het stofje L-theanine dat het brein verzorgt door het stimuleren van het rustgevende stofje GABA en het ondersteunt gezonde focus door dopamine een zetje te geven. Eventueel een lepel MCT olie voor extra brein-ondersteuning maakt het geheel compleet.
Drink je koffie ipv macha, dan kan je precies hetzelfde doen.

Maar ben je dan niet afhankelijk?

Goede vraag. Of ik hoor al eens: 'ik wil herstellen en helemaal onafhankelijk in mijn kracht kunnen staan'.
Dat kan. En je mag daar naar verlangen, en als jij dat kan, is het helemaal ok.

Maar weet je wat ik geleerd heb (en sommige van mijn klanten)? Van te leren krukken of een steuntje te gebruiken en dat te aanvaarden als het nodig is, en zelfs te leren afhankelijk te zijn en te denken in termen van 'ik kan het niet alleen'.

Kan confronterend klinken, niet? Het is een oefening in mezelf kleiner maken om toch maar de steun van iets heilzaam te aanvaarden en toe te laten.

Maar het is een mezelf kleiner maken niet als een mezelf verliezen, maar om juist dichterbij mezelf te komen. Het voelt zelfs als een oefening in denken in 'verbinding'.


Hetzelfde geldt voor hulp vragen aan een coach of een 'expert'.

Naast de moed om te investeren in onszelf (ook al doen we in ons broek), is belangrijkste hier volgens mij:

deze persoon moet ons dichterbij bij onszelf brengen en ons minder afhankelijk maken van wat ons belast en ziek houdt.

Dat gebeurt via een aanpak die op dat moment bij ons past én nodig is bij iemand met wie het klikt, niet via een advertentie die opgaat voor zoveel mogelijk mensen.
Dat gebeurt via bevraging, soms via confrontatie, en zeker via eerlijkheid en spiegeling.
Dat gebeurt ook via investering en jezelf soms bij het nekvel pakken (of een schop onder de kont geven ) omdat je weet dat iets nodig is, en je het nodig hebt.

En op het einde van een kort of langer 'verblijf' in de praktijk?

Dan ben ik degene die jou een vriendelijke schop onder de kont geeft als de tijd daar is, want het is bij jezelf dat je hoort te zijn, niet afhankelijk van de coach of zijn 'herstelprotocol'. (Af en toe op consult komen voor 'onderhoud' mag natuurlijk, en is zelfs aan te raden! ;) )

Welkom dus in de praktijk…

In mijn praktijk ga ik aan de slag met mensen die hun welbevinden aan zichzelf willen teruggeven.

En zeker, ik weet waarover het gaat om met dat gevoel te zitten dat je 'op je tandvlees zit'. Don't tell me! Lees eens mijn blog post over mijn eigen weg, als je twijfelt of ik wel weet waarover ik spreek.

Niet zeker? Dat is heel menselijk. Maak een afspraak voor een gratis gesprek, dan toetsen we af of ik iets voor je kan betekenen. Het begint immers altijd met zo goed mogelijk proberen de juiste keuze te maken, en dat bekijken we dan samen 'without strings attached'.

ps: had je de getuigenissenpagina al bekeken?