Vijf redenen om NIET voor een voedingscoach te kiezen

Ik kan moeilijk het bedrag inschatten dat ik voor mezelf al heb geïnvesteerd in voeding en lifestyle-advies. Vier tot vijfduizend euro? En dan reken ik er nog niet de verplaatsingen bij, en soms ook overnachtingen en extra eten. Ik was zelfs zo 'zot' om naar de USA te reizen om experts te raadplegen en van hen te leren wat ik hier niet vond.

En waarom? Waarvoor? Waarom zou je investeren in een voeding- en lifestylecoach? Ik geef je alvast vijf redenen om het NIET te doen.

1/ Alle kennis die je leert tijdens praktijkbezoeken en in 'coaching-programma's' vind je gratis online en in boeken!

Wat moet je doen om af te vallen? Wat bij brainfog, spierpijnen en maag- en darmklachten? Wat is de échte oorzaak van Lyme? Waarom is intermittend fasting dé oplossing voor jou? Hoe krijg je een beter slaappatroon?
Het internet bulkt van de webinars en gratis online trainingen (of aan bodemprijzen) waar je de nodige info vindt die jij nodig hebt en op jezelf moet toepassen. Massa's websites bieden ook nog tonnen informatie aan die je kan helpen.
Daar hoef je dus niets voor te doen. Het is allemaal beschikbaar.

2/Gezondheid is geen 'rocket-science', ja toch?
Deeltjes-fysica, quantum-theorieën en de scheikundige elementen zijn een ander paar mouwen. Maar de basics van voeding zijn in feite super-eenvoudig in vergelijking hier mee. Je koopt de juiste ingrediënten, je maakt ze klaar, je zorgt dat de verhoudingen in orde zijn, je neemt je supplementen, je maakt desnoods een weekmenu. Je hebt dus niemand nodig die je dat nog eens uitlegt, en wat de achterliggende mechanismen zijn en het 'waarom'. (Dat vind je ook allemaal online.)

3/ Je moet het toch zélf doen.
Ik herinner me nog dat ik na mijn eerste consult bij mijn toenmalige voedingscoach buiten wandelde en het gevoel had verloren te lopen in wat ik moest doen. Later stond ik in de winkel en vond het best verwarrend. Het is immers een heel andere zaak om in een praktijkruimte te zitten en dan later (zonder de coach er bij) effectief je eet en leefstijl te veranderen. Waarom was ik gegaan als ik het toch allemaal zelf moest doen?

Alles wat veranderd is, heb IK gedaan. IK heb mijn leven omgegooid, IK heb mezelf geleerd om op tijd te gaan slapen, IK heb er voor gezorgd dat mijn ijskast 'opgeruimd' werd van alle rommel en junkfood, IK ben voor de juiste vriendschappen beginnen kiezen.

4/ De investering is niet in verhouding tot je inkomen.
Ja, ik moest zelfs gaan lenen bij familie, en dat als volwassen man. Mijn eerste bezoeken aan deze 'experts' gaven me het gevoel een fortuin uit te geven. Ik schrok er toch even van. (Een dr Oetker-pizza of een fles wijn leken een investering die toch meer garantie op een stevig instant dopamine-shot gaven.) Deze snelle a la minute bevrediging en garantie had ik nu niet (meer), in de plaats moest ik me in een financieel oncomfortabele situatie plaatsen waarbij het resultaat 'duurzaam' was.
Ik had dan wel snel resultaat in hoe ik me voelde ( minder moe, minder angstig, minder spier en gewrichtspijnen) maar deze financiële investeringen was ik niet gewoon. Zeker als ik dan ook nog eens opleidingen wou gaan volgen.

5/ (Goede) voedings- en lifestylecoaches duwen je uit je comfortzone en leggen de vinger op de wond.
Pijnlijk en vervelend dus, en misschien wel de beste reden om niet in zo iemand te investeren. Daar heb je immers niet om gevraagd. Of: "ja, ik wil wel aan mijn gezondheid werken maar wel op mijn voorwaarden he!"
Of: "He, ik doe het graag rustig aan, aan mijn tempo, stap voor stap'."

Zo'n coach zegt dan: "stop eens met dit en dat te eten, en dat en dat te doen. Je gaat er lichamelijk en mentaal van onderdoor." Help! Dat kan ik niet loslaten! Ik heb mijn principes en gewoontes. Ik ben er niet klaar voor. En nog meer: hoe saai is dat niet? Kan ik nog genieten? Ik mag "toch nog iets hebben"?

Maar nu komt natuurlijk de hamvraag: heb ik er spijt van dat ik zoveel heb geïnvesteerd in mijn eigen begeleiders, leraren en coaches?

Neen, neen en nog eens neen. Het was de beste investering in mezelf tot nu toe.. Simpel: zonder mijn coaches en begeleiders:
- Had ik niet gestaan waar ik nu sta. (Inclusief JULLIE kunnen begeleiden)
- Had ik nooit stappen gezet die daadwerkelijk buiten mijn comfortzone lagen.
-Had ik niet de verbanden kunnen blootleggen waarom ik maar niet beter werd.
- Had ik niet kunnen denken me zo goed te voelen en terug mens te worden. (Ik zat waarschijnlijk nog altijd op een scherm te staren op zoek naar oplossingen.)
- Had ik dus ook niet mijn eigen passie kunnen uitbouwen en het geloof in verbinden terug vinden. (Want ook dat doet een goede coach ; je hebt verbinding!)
- Zou ik in kringetjes blijven lopen zijn en maar denken dat gratis me ver genoeg brengt.
- Had ik niet ervaren dat investeren vooral iets aan mezelf geven was. (Op voorwaarde dat ik achter de investering sta natuurlijk ;) )

Want veel blinde vlekken zag ik zelf niet. Of ik had niet de tijd, de energie en nog niet het inzicht om verbanden te zien. En had ik niet de schop onder mijn kont gekregen die toen nodig was, of de aanmoediging en het vertrouwen dat het toch wel goed ging komen, door iemand die zelf ook door het proces gegaan was.

Of zoals in een quote die ik laatst nog toegespeeld kreeg van mijn eigen coach:

"Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft. Het betekent dat je weigert op te geven! "

Is dat geen ijzersterke uitdrukking van zelfleiderschap? Zelfleiderschap is niet alles alleen kunnen doen. Zelfleiderschap is weten dat je hulp nodig hebt en die hulp vragen, (ook al doe je in je broek).

En ja, als ik mezelf iets moet nageven is het wel dit: ik weiger op te geven. Ik wil steeds doorbreken naar iets nieuw en anders.

Wat doet dit artikel met jou? Ik lees graag je reacties!

Warme groet,

Stef